Lief zijn.

Door fenderbender en humanist Driekus Vierkant (he/tractor).

Hoi lieve mensen. Wat hebben sommigen toch een fixatie op de genderdiscussie. Zo boos ook. Relativeringsvermogen nul. Terwijl ze zelf geen onderdeel van de community zijn. 

Het is niet zo moeilijk:

• We leven in een vrij land. 
• Je bent wie je bent.
• Ook al is je biologie net even anders. 

Makkelijk hè. 

Maar dan nu wat nuance.

Het kan een verdraaid lastige situatie zijn als je middenin twijfels over je gender zit. De stap zetten om je lichaam te veranderen is een enorm dappere, een mentaal en fysieke zware opgave, met verstrekkende gevolgen voor het verdere leven en sociale acceptatie. Hier mogen we best wat meer rekening mee houden, toch? Wees empathisch. Lief zijn. 

Er zijn mensen met bijvoorbeeld een conservatieve, religieuze of culturele achtergrond die transgenders haten. Vreselijk intolerant. Dat mag en moet benoemd worden. Niet wegkijken. Mensen die haten moeten we met zijn allen isoleren, en ferm afstand van nemen. Of het nu gaat om religiehaat, homohaat, transhaat, of welke haat dan ook naar andere mensen, vanwege een levensstijl, ras of opvattingen, het werkt als een negatieve spiraal. Stop de haters. Lief zijn. 

Er zijn ook mensen met eenzelfde achtergrond die niet haten maar zich wel ongemakkelijk voelen bij mensen die niet in het vakje man of vrouw passen, of een andere cultuur hebben. Onterecht misschien, maar dat is wel hun gevoel en hun levensopvatting. Samenleven met mensen die heel anders zijn is gewoon oprecht heel moeilijk. Ook daar mag je rekening mee houden. Lief zijn. 

Mensen die -uit overtuiging of uit onwetendheid- moeite met niet-binaire genders hebben wegzetten als haters, terwijl ze niet haten, is zelf ook haat verspreiden. Het speelt de echte haters in de kaart, omdat je hen niet isoleert en de aandacht van ze afleidt. Scheer niet iedereen over dezelfde kam. Als je echt empathisch bent, en niet selectief tolerant, ben je dat ook naar mensen die nogal anders denken of zijn. Lief zijn. 

Iedereen mag zichzelf zijn, anders zijn, afwijkend zijn, raar zijn. Afwijkend geloof. Rare seks. Afwijkende cultuur. Rare levensopvatting. Dat denken ze van jou waarschijnlijk ook. Hoe mensen leven is aan henzelf. Het is juist gaaf dat we allemaal anders zijn, je kan er nog wat van leren. Mooi dat we toch samen weten te leven en elkaar niet massaal de kop inslaan.

Anders zijn betekent overigens niet dat anderen geconfronteerd of geprovoceerd hoeven te worden met jouw levensstijl. Je hoeft het niet op te zoeken. Agree to disagree is ook beter dan een ander meteen maar als fout te bestempelen of cancellen of uitschelden voor racist of seksist of wat je dan ook maar kan verzinnen als je geen echte argumenten hebt. In Nederland laten we elkaar een beetje met rust, over en weer, zo werkt de tolerantie het beste. Lief zijn.

Hoe meer dialoog, hoe beter. Meer begrip, daar draagt een loopgravenoorlog tussen radicaal empathische transsupporters en radicale transhaters niet aan bij, een discussie die zo soms heftig wordt gevoerd dat de mensen over wie het werkelijk gaat allang zijn afgehaakt. Lief zijn.

Je kan je niet aan het gevoel onttrekken dat het voor- en tegenstanders gaat om te laten zien wie het meest deugt, of wie de ultieme moraal in pacht heeft. De fanatiekelingen hebben hoogstwaarschijnlijk zelf nogal wat mentale issues. Provoceer ze niet. Negeer ze maar een beetje. Lief zijn. 

Wat volwassenen(!) met consent met elkaar doen, en met hun eigen lichaam, mogen ze dus helemaal zelf weten. Vrij land! Jouw mening (voor of tegen) daarover is totaal irrelevant. De grens ligt wel expliciet bij volwassenen. Want met kinderen is zeer fout. Dat gaat niet alleen over seks, maar ook over ingrepen in de biologie. 

In de puberteit gaan jongeren op zoek naar hun identiteit, dat hoort bij deze levensfase. Daar hoort experimenteren bij. Een fantastische maar ook heel onzekere reis. 

Verreweg de meeste jongeren, ook de LGBTI+ jongeren, komen na die mooie zoektocht op hun pootjes terecht. Want in dit land mag je dus zijn wie je wil, je hoeft aan niemand rekenschap af te leggen. Laten we deze unieke tolerantie vooral omarmen en zo houden, en onszelf prijzen in een vrijdenkend land te mogen leven met zoveel tolerantie. Gaat het steeds beter? Ja. Kan het nog beter? Ja. Kan het slechter? Absoluut. 

Het is goed om jongeren uit te leggen dat iedereen uniek en anders is, dat het in dit land niet uitmaakt, dat seks en liefde tussen mensen iets heel moois is, ongeacht hun biologie. Dat maakt juist een tolerante samenleving als die van Nederland zo mooi. Je hoeft hier niet bang te zijn dat de overheid je vervolgt, martelt of vermoordt om wie je bent. 

Je hoeft je niets aan te trekken wat anderen van je vinden. Jouw moraal is echt niet beter dan die van een ander. Je legt een ander jouw moraal, levensovertuiging of geloof niet op. En je mag je uiten zoals je wil, tenzij je daarmee de vrijheid van een ander inperkt. In Nederland mag je dus ook grappen over elkaar maken. Humor en satire zijn wat anders dan pesten. Als een ander zich door jouw sekse, levensovertuiging of mening gekwetst voelt, is dat hun eigen gevoel, niet jouw probleem. Maak het dan ook niet jouw probleem. Wat een vrij land. Wauw. 

De hersenen van kinderen zijn nog volop in ontwikkeling. We willen dat ze zelfverzekerd en mentaal weerbaar worden, in plaats van blijvend vertwijfeld. Goede opvoeding, informeren en acceptatie zijn daarom belangrijk. Maar actief stimuleren gaat te ver. We moeten ze beschermen. 

Terecht is er dus discussie over onomkeerbare ingrepen in de biologie van jongeren, met bijvoorbeeld hormonen en operaties. Net zoals er terecht kritiek is op besnijdenis, zowel bij meisjes als bij jongens. Dergelijke ingrepen leiden niet alleen tot permanente lichamelijke ingrepen – soms zelfs verminking – maar ook heeft het geestelijk enorme, blijvende impact, en te vaak diepe spijt. Terecht dat wordt gepleit om niet-medische ingrepen pas na het 18e jaar uit te voeren. 

Ook zijn er terecht zorgen over mensen met onderliggende mentale klachten. Als moderne humane maatschappij wil je deze mensen tegen zichzelf beschermen, en is het logisch dat er een psychologisch onderzoek voorafgaat aan onherstelbare ingrepen, die mogelijk alleen maar tot nog meer psychische klachten kunnen leiden. 

Ook zijn er zorgen bij vrouwen over mannen die zich zonder enige beperking formeel kunnen gaan identificeren als vrouw, en de mogelijk negatieve gevolgen daarvan. 

Zo kunnen mannen naar vrouwentoiletten gaan, die vrouwen zijn gaan zien als een verworvenheid, een safe-space. Aan de ene kant kun je zeggen: wen er maar aan. Maar dat vrouwen zich hierdoor onveilig kunnen voelen, is ook een gevoel dat je mag respecteren en ze niet hatelijk wegzetten als TERFs. 

Of wat te denken van mannen die mee kunnen gaan doen aan vrouwensporten, en daarmee oneerlijk voordeel behalen uit hun fysieke kracht. Er zal geen vrouw nog een fysieke sport winnen. Meerdere verworvenheden die vrouwen sinds de eerste feministische golf hebben bevochten zouden worden ondermijnd. 

Zorgen hierover zouden geen taboe moeten zijn. Het is terecht dat hier vraagtekens bij worden gezet. Mensen die hier een oprechte discussie over willen voeren kun je niet afdoen als transhaters, zo’n discussie mag niet tot taboe worden verklaard. 

Tot slot een oproep aan mensen die anderen haten omdat hun lichaam, kleur of cultuur ze vreemd is: leef je eens in. Je bent zelf ook heel anders. In de grote wereld ben je zelf een minderheid. Lief zijn. 

Drie Kusjes.