Door de pacifistische humanist Driekus Vierkant
Een volk zonder land en een land zonder volk. Schuif twee botsende culturen en religies in elkaar en je krijg geheid enorm gedonder, en vooral heel veel diep onmenselijk leed.
Het maakt niet uit of je Jood, Moslim, Israëliër, of Palestijn bent, of dat je nou goed of slecht maakt.
Je vermoordt niet, je schiet geen raketten, je martelt niet, je bezet niet, je ontvoert niet, je onderdrukt niet, je koloniseert niet, je haat niet, je roeit niet uit, je doet niet aan apartheid.
Het is geen weegschaal. Het is geen oog om oog, tand om tand. Hoe orthodoxer en radicaler in de leer, hoe fanatieker en minder empathisch men is, maar ook de ander is een kind met een moeder, een geliefde, een vriend, een gewaardeerde collega of de ouder van een kind. Vergeet dat niet. Ga niet ontmenselijken.
Als je dood, haat en geweld verkiest boven leven, liefde en dialoog, dan ben je gewoon een barbaar, ongeacht je overtuigde morele of religieuze superioriteit.
Je kan tegelijkertijd vinden dat Israël en hun kolonisten zich misdragen, en dat Palestina en Hamas zich misdragen.
De ophef en protesten zijn voor (hoe dan) en tegen de verkeerde onderwerpen. Neem scherp afstand van terreur, moord, haat en onderdrukking.
Als je dan al een keuze moet maken welke kant je kiest, kies dan voor liefde in plaats van haat.
Voor haat zijn jegens een ander, en zulk gedrag tolereren en goedpraten, is haat hebben tegen alle mensen, inclusief jezelf.
Voor liefde zijn is niet tegen Joden, Moslims, Israël of Palestina zijn.
Waar is het protest tegen haat, en waar is de oproep voor vrede?
Drie verdrietige kusjes. Lief zijn.


Eén reactie op “”