Factshaming

Door Driekus Vierkant

Dit blog is geschreven tijdens het verorberen van een zak M&M’s pinda, 250 gram. Je groeit er wel van, maar nooit in de lengte, darnit, hahaha! 

Maak je niet dik, schreven we eerder. En over het zelfbeeld schreven we ook al. Blijkbaar mag je tegenwoordig geen feiten meer benoemen, laat staan er grapjes over maken, als je dit artikel in het NRC leest. Er moet weer wat verboden worden, en het is allemaal de schuld van de bedrijven en de overheid doet niets!11! Daarom hieronder een variant op dat artikel 😉

Wat namelijk geen grap is, is dat overgewicht leidt tot ziekte en vroegtijdige dood. Dat is een feit. En het merendeel van het overgewicht komt echt niet door medische indicaties maar door teveel en verkeerd eten en drinken, en te weinig bewegen. Dat is een feit. Mensen vallen op gezonde mensen en dus niet op te magere en te dikke mensen. Dat is een feit. Driekwart van wat je in de supermarkt kan kopen bestaat voornamelijk uit vet en suiker en koolhydraten (ook suiker), dat is een feit. Maar alleen jij stopt het in je mond, dat is een feit. Alleen jij kan je niet beheersen, dat is een feit. Iedereen weet donders goed dat vet en suiker dik maken, dat is een feit. Meer bewegen is gezond, dat is een feit. Er zijn echter veel mensen die de schuld van hun overgewicht buiten zichzelf neerleggen, dat is ook een feit. Dit zijn mensen die slachtoffer van zichzelf zijn en niet van het systeem of de mode of van de fastfoodindustrie, dat is een feit. Deze mensen houden er niet van om met feiten te worden geconfronteerd, want waarheden doen pijn, dat is een feit.

Je hebt invloed op je omvang en je gewicht, dat is een feit. Maar weet je waar je geen invloed op hebt? Lengte! Dat is ook een feit. Hoeveel vrouwen zoeken naar een man die minstens 1 meter zoveel moet zijn? Dat is een feit. Ze oordelen op uiterlijk en sluiten uit. Dat is een feit.

Leest u mee? 😉

Shortshaming moet strafbaar worden

Als het aan psycholoog Driekus Vierkant ligt, wordt ‘shortshaming’ strafbaar. Hij schreef er een boek over. „Waarom zou een lang iemand wél op hakken mogen lopen?”

Psycholoog Driekus Vierkant (34) vindt het een gemiste kans dat er door niemand werd ingegrepen als er grappen worden gemaakt over kleine mensen. De schrijver van het boek De kleine mensenshow weet uit eigen ervaring hoe groot de impact kan zijn van dit soort ‘grapjes’. De ondertitel luidt dan ook: ‘Waarom we moeten stoppen met lachen om lengte. „Shortshaming is een blinde vlek in onze maatschappij. Er wordt zelden iets van gezegd”, stelt Vierkant. „Je ziet het overal om je heen. Het is voor de slachtoffers helemaal niet grappig, het is een vorm van beledigen. Sterker nog: van discriminatie om iemands lichaam.”

Nadat hij een aantal boeken over zijn eigen gevecht over zijn gebrek aan lengte had geschreven, maakte Vierkant er een missie van om op te staan tegen short-shaming. Daarbij maakte hij gebruik van meer dan honderd onderzoeken en wetenschappelijke artikelen waaruit blijkt hoe groot de impact van deze vorm van belediging is. Hij daagt zijn lezers uit om eens kritisch naar hun eigen vooroordelen over mensen met onderlengte te kijken. Vierkant: „Shortshaming is van alle tijden. Van de oude Grieken tot filmpjes op TikTok. Overal worden mensen met onderlengte te kakken gezet. En omdat de helft van de bevolking ermee te maken heeft is het probleem groot, ook al zijn ze zelf klein. Al moet wel worden gezegd dat niet iedereen met onderlengte daar last van heeft. Het gaat er daarbij om hoezeer je je door anderen laat leiden.”

Mensen met onderlengte worden als minderwaardig behandeld

De filmindustrie en (sociale) media leggen volgens Vierkant een ideaal op, en vrouwen nog meer dan mannen. „We zien overal lange mensen in de hoofdrol. Die stralen met hun perfecte lichamen het beeld uit waaraan velen willen voldoen. Mensen met onderlengte staan vrijwel nooit op een positieve manier in de schijnwerpers. Die worden neergezet als the bad guy, als dom en als sullig. Of soms zelf ontmenselijkt als kabouter, dwerg, of kind”, stelt Vierkant. „Het vooroordeel wordt zo vaak bevestigd dat dit een eigen leven is gaan leiden. Mensen met onderlengte worden niet alleen als minderwaardig gezíén, maar ook zo behandeld. Zo erg dat ze zichzelf ook zo gaan zien. Dat begint al met kinderen van drie jaar. Uit onderzoek van vijftig jaar geleden bleek al dat die ‘minder slim’ en ‘minder aardig’ worden gevonden. Verder is gebleken dat volwassenen vaker promoties mislopen, en gemiddeld minder verdienen”, stelt Vierkant.

Een belangrijke oorzaak van onderlengte ligt volgens Vierkant bij de commercie. Veel grote bedrijven profiteren volgens hem van de verkoop van schoenen met hoge zolen en hakken en dragen zo bij aan de problemen van onderlengte. Vierkant: „We zien in reclames lange modellen op hakken lopen. Ze geven daarmee de boodschap dat dit geen lengtemakers zijn. Hier ligt ook een taak voor de overheid. Nederland zou wat dat betreft eens naar Chili moeten kijken. Daar zijn dit soort reclames aan strenge regels gebonden en staan er waarschuwingen op de verpakking van schoeisel en stelten. Mensen zijn daar gemiddeld veel kleiner dan in Nederland. Het kan dus wel, als je durft.”

Volgens Vierkant zijn pogingen om met body positivity het negatieve beeld bij te stellen deels effectief. „Ook dát wordt door de commercie aangegrepen. Aan deze grote groep met onderlengte is geld te verdienen. Het zien van zelfverzekerde mini-size modellen werkt vooral positief voor het zelfbeeld van mensen met onderlengte.”

Vierkant heeft met meer dan honderd mensen gesproken om zo hun ervaringen met onderlengte te kunnen delen. Niemand blijkt zich verbonden te willen voelen met een groep die belachelijk wordt gemaakt. Mensen met onderlengte hebben er volgens hem vaak zelf óók een afkeer van, en kijken niet zelden letterlijk neer op anderen die nóg kleiner zijn. Vierkant: „Er bestaat geen verbondenheid tussen mensen met onderlengte. Ze moeten zich alleen verweren tegen anderen die de lachers op hun hand hebben. Het kan mensen helemaal te gronde richten. Met als gevolg dat ze vaak juist nog meer op hun tenen gaan lopen en in een depressie terecht kunnen komen.”

Vierkant moest constateren dat één van de kwalijkste vormen van shortshaming komt van familie of vrienden die voortdurend wijzen op het het lengtegebrek van hun naasten, in de hoop dat die alsnog gaan groeien. „Uit onderzoek is gebleken dat dit vrijwel altijd averechts werkt. Mensen voelen zich afgewezen en kunnen dan in het geheim gaan ‘emotie-krimpen’. Neemt niet weg dat je als ouders moet proberen je kinderen eten te geven. Daar moet je geen ongezonde druk op zetten. Het geven van extra liefde helpt beter dan verbale aansporingen.”

Strafbaar

Vierkant verbaast zich erover dat shortshaming met alle beschikbare wetenschappelijke kennis nog steeds aan de orde van de dag is. Er zijn veel voorbeelden van beledigingen van mensen met lengtebeperkingen waar anderen om lachen. Denk aan Sneeuwwitje en de zeven dwergen. Of Mini-Me in de Austin Powers film. Of het volledige oeuvre van Rien Poortvliet. Miljoenen mensen met lengtegebrek worden zo óók weggezet als minderwaardig. Door te lachen zeg je eigenlijk dat je het zelf ook leuk vindt.”

Als het aan Vierkant ligt, wordt shortshaming strafbaar. En wordt discriminatie wegens onderlengte verboden op basis van artikel 1 in de grondwet. Vierkant: „Wat geeft jou het recht om anderen op basis van hun lengte te beledigen? We hebben ingezien dat discriminatie op basis van iemands ras, geloof, kleur of sekse onwenselijk is. Het is tijd dat dit met shortshaming ook gebeurt. Het wordt tijd dat vrouwen in datingapps geen minimale lengte meer mogen instellen, en dat als ze een man afwijzen op zijn lengte, ze worden vervolgd voor discriminatie. Want dat is niet inclusief. 

Wij schamen ons niet voor feiten en houden van zelfspot en humor. Met je factshaming!

Drie Kusjes, op je lange tenen

Driekus en zijn Sneeuwwitjes