Driekus had een date

Driekus had een date met zijn muze. Ze liepen samen naar een restaurant. Binnengekomen deed ze haar mantel uit en een prachtige jurk kwam tevoorschijn. Ze had het figuur van een klassieke schoonheid. 

Hij had ter plekke een marmeren standbeeld van haar gemaakt, als hij de finesse van Michelangelo had gehad. Maar ja, deze grove knoestige boerenhanden waren alleen geschikt om aan trekkers te sleutelen.

Ze werden aan een tafeltje geplaatst. Zij en Driekus hadden vooral oog voor elkaar. Ze vroegen om champagne, ze proostten en haar ogen twinkelden net als de glazen in het gedimde licht. De liefde steeg omhoog als waren ze de fonkelende bubbeltjes in het fijne glas. In hun hoofd werden ze warm en licht, en het kwam niet alleen door de opstijgende alcohol. 

Liefde kies je niet uit. Het overkomt je. Verliefdheid, liefde, houden van: in dit vrije tolerante land mogen volwassenen alles: mannen en mannen, vrouwen en vrouwen, en alles wat daartussenin zit, lengte, omvang, leeftijden, kleur, afkomst, religie, cultuur: alles mengt. Liefde is liefde en dat is mooi.

De twee dames naast hen waren van die keurige vrouwen. Nette trui, net kapsel (kort). Moeder en dochter. Type D66. Ze keken wat afgemeten. In plaats van elkaar te amuseren en mooie verhalen op te halen, of hun toekomstplannen enthousiast met elkaar te delen, observeerden ze vooral Driekus en zijn muze.

En daar kwam die opmerking, de moeder fluisterde het tussen al het geroezemoes door: ‘hoeveel zouden ze in leeftijd schelen, wat zou zij in hem zien?” 

Aha. Vooringenomen kortzichtige types dus. Wat een dedain ook richting de muze, alsof die niet voor ware liefde kon gaan, en wat een dedain naar Driekus, alsof er niet van hem gehouden kon worden.

Driekus kon het niet laten. Hij knipoogde naar zijn muze, draaide zich naar de mevrouw en begon:

“Ja ik begrijp het hoor, maar de liefde is nu eenmaal de liefde.”

De vrouw schrok en begon te stamelen.

“Nee maakt niet uit mevrouw, het leven loopt soms zoals het loopt. Er zit namelijk een bijzonder verhaal achter.”

De vrouwen keken hem met open mond aan.

“Oh god” dacht zijn muze, “nu komt het hoor”, en ze kon haar lachen nauwelijks inhouden.

“Ja het zit namelijk zo mevrouw, deze prachtige dame en ik, wij schelen 31 jaren.”

Hij overdreef dat met opzet, en vervolgde:

“En dan zult u uiteraard denken, wat ziet zij in hem? Is het geld, aanzien, macht, status, of heeft hij specifieke seksuele capaciteiten?”

“Want ja er zijn dus mensen met een hele specifieke fetisj, en dan is het natuurlijk heel bijzonder dat je iemand tegen kan komen die specifiek diezelfde fetisj heeft.”

De ogen van de vrouwen werden groter en groter.

“Maar nee ik kan u verzekeren dat het niets van dat is.”

“Het bijzondere is dat ze de dochter van mijn ex is.”

De muze stikte bijna in haar champagne.

“En ja soms loopt het leven dus gewoon zo.”

“Maar dat is nog niet alles mevrouw, nee wees gerust, het is niet mijn dochter, maar wel die van mijn oom. Mijn ex ging voorheen met mijn oom.”

De muze schopte hem onder de tafel.

“Dus ja ze is wel mijn nicht. Maar zoals ik zei, bloed kruipt waar het niet gaan kan, het leven is onvoorspelbaar.”

De dames hapten naar adem.

“Nu moet ik ook nog even vertellen dat ze in werkelijkheid niet mijn nicht is, maar mijn neef. Ze is vol in transitie. Wat knap hé, als u goed kijkt ziet u nog wel wat mannelijke gelaatstrekken.”

De dames keken haar aan alsof er zojuist marsmannetjes op aarde waren geland. 

“Gelukkig wonen wij in een heel tolerant en inclusief land en wordt de liefde tussen twee mensen geaccepteerd.”

Je zag de kortsluiting in de hoofden.

“Maar mevrouw, om terug te komen op uw vraag wat ze in mij ziet, het is dus de humor. Eet u smakelijk, en proost!”

Drie Kusjes.